امروز :
گردشگری می تواند ابزاری باشد که به جوامع امکان می دهد هدف توسعه را بدون از دست دادن هویتشان دنبال کنند در عین این که درآمد و فرصت هایی برای توسعه محلی در سطح شهرها و روستاها و درنتیجه مقابله با مهاجرت روستائیان به شهرها ایجاد می کند.
رویکرد مشارکتی بسیار مهم است تا اطمینان حاصل کنیم جوامع محلی در مالکیت منافع گردشگری سهیم هستند و این گردشگری را به ابزاری تاثیرگذار بر جوامع میزبان در روستاهای دور و نیز در شهرها تبدیل خواهد کرد.
مشارکت مردم ظرفیت های حاکمیتی محلی را تقویت و پتانسیل های موجود گردشگری را آزاد می کند- شامل سرمایه های طبیعی، میراث فرهنگی مادی و غیرمادی- و در حفاظت از آن سرمایه ها و نیز تقویت غرور ملی و انسجام اجتماعی سهم ایفا می کند.
جوامع محلی به مثابه شرکای دارای جایگاه مشابه با دیگر فعالان گردشگری می توانند به ما اطمینان دهند که چگونه می توان تلاش های بخش خصوصی برای توسعه فعالیت های جدید گردشگری را به سرمایه گذاری لازم برای زیرساخت های گردشگری پیوند زد که می تواند خود به نفع توسعه گردشگری باشد.
سیاست عمومی گردشگری در عین حال که نمی تواند یک رهیافت واحد و در عین حال فراگیررا دنبال کند باید اهمیت توسعه محلی را به مثابه یک محور کلیدی در توسعه عمومی تقویت کند، مفهومی که باید همه فعالان گردشگری شامل بخش خصوصی و خود گردشگران در آن سهیم باشند.
متنی که تا به اینجا مطالعه کردید، گزیده ایی از سخنرانی خانم لاروش ، رییس دفتر منطقه ایی یونسکو در تهران ، در همایش توسعه گردشگری می باشد. همانطور که ایشان اشاره داشتند نقش سرمایه گذاران بخش خصوصی همانند شرکت تبرک به تنهایی در ایجاد صنعت گردشگری ماندگار به تنهایی کافی نیست و می بایست عظم ملی برای تحقق اهداف عالی کشور به وجود آید که این امر دست یافتنی نیست مگر با مشارکت همه جانبه بلاخص مشارکت اقتصادی و حمایت مردم از بخش خصوصی جهت توسعه زیرساخت های صنعت گردشگری که به موجب این امر ، ایجاد اشتغال زایی و نیز بالا رفتن سطح توسعه کشور را شاهد خواهیم بود.
